We glijden rustig de herfst in, in mijn herinnering is alleen augustus slecht en koud geweest, de rest van het jaar is aangenaam warm. De momenten dat de natuur niet echt tot buiten zijn uitnodigt, spoed ik me mijn atelier in om heerlijk met de wolletjes aan de slag te zijn. Op dit moment voert schapenwol de hoofdtoon, ook om te ervaren wat daar allemaal mee kan. Het blijft een wonder, het prachtige materiaal dat de dieren ons schenken.
De Landelijke Spindag is inmiddels weer verleden tijd, we waren weer samen met een grote groep vrouwen (en een paar heren), zoveel soorten spinnewielen en wolmogelijkheden, geweldig!
Er is toen weer een nieuw spinnewiel bij me komen wonen, model Noors spinnewiel, gemaakt in Noord-Holland. Ze moest wat worden opgeknapt, en ze is nog steeds niet helemaal soepel, maar ik geniet enorm van deze nieuwe spinervaring. Ieder wiel is weer anders, en ook iedere tol.
Ik leer iemand spinnen. Wat leuk is dat! Haar enthousiasme maakt mij weer enthousiast, en ik kom tot nieuwe projecten en inspiratie. Ze gaat als een speer, begon direct te breien met haar eerste resultaat, het is mooi geworden, nog niet naar haar tevredenheid. Ervaring is erg belangrijk, draai er eerst maar wat schapenvachten doorheen, tot je helemaal vertrouwd bent met je wiel en met de hoeveelheid twist die iedere vezel vraagt voor een mooie, stabiele draad. Alles heeft tijd en rust nodig in de wolwereld, dat is ook de kwaliteit ervan, én.... de uitdaging!
De derde Open Atelierdag was drukbezocht, volgende keer ga ik het iets meer structureren, zodat iedereen ook individuele aandacht krijgt, je kunt geen 3 vragen tegelijk beantwoorden. Er was ook een hele jong dame, kinderen willen het spinnen direct proberen, unlike us grown ups zijn ze niet bang voor fouten, ze proberen het gewoon. En dit was een talentje, ze pikte het heel snel op.
Er werden WoolLoves bewonderd en ook strengen wol, de wereld is weer een pietsie wolkennis rijker! Er was ook een dame die al jaren spint en breit, zeer ervaren en voor mij heel leerzaam, dan blijkt weer dat niet veel mensen werken zoals ik dat doe: helemaal vanuit mijn gevoel. Ik bedenk niets van tevoren, ergens is er weer een voorraad materiaal en ik begin eraan. Alle processen tot draad doorlopen, en dan maar afwachten of en wanneer de breipennen er een eindresultaat van maken. Meestal wordt er een patroon bedacht of uitgezocht, en daarbij het materiaal, en dan werk je naar het resultaat.
Ik leg de laatste hand aan wat omslagdoeken, die kunnen dan nog mee naar de Hippy Chic Bingo in Orpheus, waar mijn nichtje Andrea en zusje Hélène me gaan helpen om WoolLove onder de mensen te brengen. De stille wolwereld in de hysterie van media en mode, eens kijken hoe dat mengt! Lijkt me al een feestje om samen te zijn met deze heerlijke vrouwen, een blonde uit het Oosten, een zwarte uit het Westen en dan deze rode uit het Midden! Wat een mooie draad vormt dat!
Nu gauw de herfstbladeren en beukennoten onder mijn voeten laten knisperen, hoogste tijd voor een frisse neus!
