Ik word erop gewezen dat ik amper schrijf, alleen foto's plaats... Klopt, een speurtocht bevestigt dat ik vorig jaar 20 juni voor het laatst een bericht heb gepost... Voor mijn gevoel is het pas geleden! Blijkbaar komen er minder woorden, en is er minder behoefte om woorden te delen... Zelf raak ik enorm geïnspireerd door de foto's van wat ik maak, het is ook fijn om weer terug te zien, soort catalogus.
Nog maar net was het Kerst, en nu worden de dagen alweer korter na het zomerbegin, gelukkig duurt het nog een tijd voordat dat echt merkbaar wordt. Eindelijk een denderende onweersbui en regen vandaag, want wat was het heerlijk weer, zonnig en warm, ik geniet er volop van! Maar planten en gras en bomen willen graag drinken, en het was schaars, dat water. Nu na die bui voelt het lekker koel buiten, en zet ik ramen open om het huis te vullen met deze koelte. Buiten buigt alles dankbaar onder het vocht, lekker schoongewassen en fris. Ineens weer geur overal, de geur van natte aarde is hemels, met diepe teugen drink ik haar in. Buiten dringt het vocht zich door mijn slippers, heel anders dan krakende, verpulverende bladeren en zwermen zoemende vliegen.
Er staan weer vier nieuwe alpacavachten te wachten, snel maar even een proef van allemaal gesponnen, getwijnd, gewassen, gedroogd en gebreid, ik wil zo graag voelen hoe zacht het is zonder zand en vuil. Een breiproef mag gek, zonder regels, zonder nadenken. Er is geen doel anders dan voelen aan de zachtheid, en met de ogen genieten van de regelmaat van herhaalde steken.
Die zachtheid, de energie van baby alpaca, ga ik steeds meer waarderen. Ik slaap niet meer zonder iets daarvan bij me. M'n oudste, versleten en stukgedragen WoolLove, in warm chocoladebruine Roxy baby alpaca (zo heet die hengst) is nu stuk genoeg om mee in bed te mogen. Niet meer zonde... Als het bed koud is, gaat die lange, brede shawl eerst over me heen, en dan het dekbed, aaaah, zo fijn, geen koude lakens op je huid, maar die zachtheid, die luxe en koestering om je heen, als een cocon van veilige en koesterende energie. Daar kan ik intens van genieten! En zo ook van mijn allerliefste witte babyalpaca vestje, dat per ongeluk een wasprogramma in de machine meedraaide. Het shock moment van amper herkenning van het vod dat uit de machine rolde, nee, neeeeee, hoe kan dat nou! Hard en vervilt hing hij me aan te kijken vanaf de stoel in de slaapkamer. Tot hij mee naar bed mocht, bij gebrek aan iets anders bij de hand, want ik had blote schouders en dat slaapt niet fijn. Hij bleek zijn nieuwe taak uitstekend te vervullen, en mag dat sindsdien bijna elke nacht doen. Ook als het warm is, voelt het toch zó lekker koesterend om een babywolletje tegen je aan te knuffelen! Dus het tweede leven van een WoolLove van baby alpaca is een ware beleving! Grote aanrader!
Soms maak ik iets van 'volwassen' alpaca, en echt, er zijn volwassen alpaca's die op vachtkwaliteit worden gefokt, en die nét zo zacht zijn als de veulentjes, maar ik ben in het begin vaak voor de prachtige kleuren gevallen, die niet zacht genoeg bleken. Als de vacht nog vers en vies is, kun je niet goed voelen hoe zacht ze zal zijn. En de begerigheid maakt de blik soms troebel.... En dan is je gesponnen streng gewassen, wachten, duurt lang, wachten tot ze droog is, zachtjes lostrekken (vervilting is geen uitzondering) en dan.... de grote verrassing: zacht of niet! Aan je vingers kan het soms zacht voelen, maar in je hals prikt het dan toch, als je supergevoelig bent, zoals ik. En da's toch even slikken na al dat werk. Maar die juweeltjes, die zó zacht blijken dat je er niet vanaf kunt blijven, die op schoot moeten blijven liggen, en die nog lang niet mee naar bed mogen, zonde, die zijn zó fijn, als je dat eenmaal hebt meegemaakt weet je wat ik bedoel....
