Volle maan vandaag. Alles voelt heftiger. Nachtlicht. Morgen is het de langste dag, en gaan we van vele uren heerlijk daglicht, geleidelijk weer naar kortere dagen, alles heeft zijn charme. Op de top van de lichturen, ben ik nog niet toe aan duisternis. Ook al hebben mijn ogen rond half vijf 's morgens het idee dat ze nodig open moeten (natuurlijk zou ik gordijnen kunnen nemen), toch geniet ik enorm van die overmaat aan licht. Vooral als de zon schijnt. Vandaag buien, de zon wint het niet van de wolken. En het lijkt wel tropisch dit jaar, af en toe zon, dan weer een felle bui. De appelbomen hebben heel grote bladeren, in tegenstelling tot vorig jaar. En de natuur is zó groen, bloeiend en uitbundig. Als ik met de hond door bossen en velden loop, treft me ook die uitbundigheid. Velden vol wuivende grassen, die alle geluid absorberen, dan waan ik me in complete stilte.. Natuurlijk zijn er de 'dichtbij' geluiden van insecten, vogels en wuivend gras, een symfonie van perfecte klanken. Volmaakt. Niets voedt zo als deze natuur, vol, sterk en aanwezig. Vol respect en verbazing neem ik het waar. Soms wil ik de kleuren 'vangen' en omzetten in creatie, met behulp van pigmenten in wol. De creatie van de mens kan vervullend zijn, maar nooit zo verstillend en ontzagwekkend als die van de natuur... Vandaag wordt er niet geverfd, er ligt veel achterstallig huishoudelijk gebeuren. Bergen was, orchideeën die gedompeld moeten worden, onkruid gewied, mail gecheckt, bestellingen, ach, je kent het vast! Maar vanavond ga ik lekker verder spinnen met de alpacavacht in room, hazelnoot en cameltinten, die me steeds tegemoetglanst! En op de breipennen staat een heerlijke omslagdoek in diepblauw, paars en lichtblauw....
