Eindelijk loopt de temperatuur iets op. Steeds ren ik naar buiten als de zon schijnt, onrustig, ik wil werkjes in de zon en buiten doen, maar dan is de wind te koud. Zoeken naar aangename plekjes, terwijl de vogels hun lied zingen, de kikkers en padden knorren terwijl ze hun aanzet tot nageslacht deponeren in de vijver, en de hommels zich soms wassen in de plooien van een felgekleurd shirt. Het geeft rust om in de zon te zitten. Het doet iets met je systeem, waardoor alle dingen die je binnen doet, ineens onbelangrijk lijken. Ogen dicht af en toe, en gewoon voelen, die warmte op je huid, de warme lucht ademen. De wolkleuren zijn ineens mooier, roepen op tot andere creaties, alles voelt blij! De Lariksen worden elke dag een zweempje groener en zelfs de knoppen van de beuken staan al bol. Madeliefjes en Pinksterbloemen in het gras, dat ook alweer zo zacht aanvoelt onder je blote voeten, mmmmm.... heerlijk!
