Het woord spinnen omvat meer dan alleen wol....
Ook prachtige diertjes die in dit jaargetijde hun kunstige webben weven, helemaal uit hun eigen magische lijfjes.... Elastische draden, geometrisch geknoopt tot een schitterend web, waarin ochtenddauw met licht regenbogen tovert in haar gevangen druppels, en argeloze vliegbeestjes hun einde vinden omdat er geen ontkomen is aan deze kleefkracht. Zonder de dauw of mist is het spinnenweb amper waarneembaar met het oog, met de huid des te beter, want een gevoelige wang op een bospad vangt constant draden. Met minuscule druppeltjes getooid, zie je de webjes overal schitteren...
Mijn moeder vertelde het verhaal uit de tijd dat er nog geen speelgoed was: een gebogen takje werd door vele webben gehaald, zodat er een flinterdun vliesje spiegelde, waarop dan met bloemblaadjes een kunstwerk werd geplakt... hoe vindingrijk! Wat voor de één een kunstwerk, speelgoed en veel plezier is, is voor de ander destructie en het opnieuw beginnen van een hoop werk, de dualiteit van de vorm.
En een ander zintuig dat aangeraakt kan worden door spinnen is het gehoor, als het uit een tevreden, zacht poezenlijfje komt, vol overgave, toegevend aan het moment.
Wat een fijne woorden allemaal, fijne dieren, fijne dingen, en dan hebben we het nog niet eens over wol gehad.... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten