En dan ben ik weer geland, thuis....
Wát een ervaring, het Happinez Festival! Geweldige mensen ontmoet, gepassioneerde, vrije denkers, bezield, bewust, liefdevol. Iedereen hielp elkaar en was belangstellend. De organisatie was niet oké, dat was voor bezoekers en exposanten een feit, het was té groot, en de communicatie met de productie maatschappij was blijkbaar niet vlekkeloos, en de infrastructuur was vooral op vrijdag een ramp. Eerste keer op een nieuwe locatie, je moet iets proberen, en dan kan het goed uitpakken, of niet. Ik houd erg van zorg en aandacht, dat had veel beter gekund. Groter is niet altijd beter, en ik hoorde veel mensen over voorgaande jaren, dat het intiemer was en verbondener. Die feedback zal vast worden meegenomen door Happinez.
Veel bezoekers kwamen een kijkje bij me nemen, en feit is, dat het concept wat ik maak, tijd nodig heeft om te bezinken. Wie maakt nou een product echt helemaal vanaf de grondstof tot het eindproduct? Daarnaast doe ik echt alles zelf, alles alleen, de labels graveren en opnaaien, de fotografie, de kaartjes met de namen van de WoolLoves zijn handgeschreven en voorzien van een natuurlijk draadje. De fotografie, de website, mijn blog en het bijhouden van alles wat ik maak in een boekje, zodat ik erop kan teruggrijpen. Aanschaf van materialen en spinnewielen en toebehoren. En dan invoelen of er een WoolLove resoneert met iemand, dat vraagt ook iets van mij.
Heerlijk om vrouwen te verbazen, en lekker te zitten spinnen op rustige momenten, en het soort van intieme contact van het hullen van een onbekende in iets waar ik een band mee heb.
De mini community van standhouders in de 'Black Box', de locatie van de Playa, eerst een zwarte enorme hal, onder je, boven je, om je heen, alles zwart, en langzaam wordt dat omgetoverd tot een levendig geheel, mooi versierd, een nieuwe wereld. Aan het eind van de dag schermt iedereen zijn vierkante meters af, om de volgende dag elkaar weer enthousiast te begroeten, en de boel weer gezellig te maken. Heerlijke latte macchiato's, en lekkere hapjes uit de foodtrucks, ik vond het magisch dat op zo'n korte termijn zo'n goed functionerend dorpje uit de grond gestampt kan worden. Alle neuzen dezelfde kant op! Het afbreken, zodat de auto vol raakt, en de hal leeg, en dan moe en voldaan terug naar huis, zwijgzaam naast elkaar in het licht van de dalende zon. Alsof je een week naar Ibiza bent geweest, die vibe! En nu mag ik thuis weer heerlijk spelen en ontdekken! Tussen al dat sprankelende groen!
