Ik heb lang niets gepost.... Net als iedereen moet ik wennen aan andere gewoontes, aan dat alles in de buitenwereld gestopt is, en dat je een grote verantwoordelijkheid draagt in het mogelijk verspreiden van een ziekte. Van alles kwam voorbij: complottheorieën, angst, controleverlies, twijfel.... Dus in eerste instantie nam de overlevingsdrift alle ruimte in. Het lijf wil leven, gezond zijn, de mind doet alles om dat te bewerkstelligen. Het hielp dat ik een frequentieapparaatje heb aangeschaft, waarmee ik nu effect kan uitoefenen op mijn cellen. Dat voelt nuttig en fijn. Dat doe ik ook braaf, een aantal uur per dag, en er is tijd voldoende om me er volledig in te verdiepen.
Op dit moment geniet ik volop!
Van het schitterende weer, de rust, de schone lucht, de natuur, en de nieuwe tijdsindeling. Ik heb wel 20 wol projecten op de 'vork', wassen, verven, ordenen, kaarden, spinnen, twijnen, breien, haken, fotografie, social media, eigenlijk kom ik alweer veel tijd tekort....
Maar waar ik het meest mee wordt geconfronteerd: mag ik deze ruimte innemen? Mag ik af en toe ook gewoon zitten, in de zon, zonder iets te doen? Kan ik mijn strenge innerlijke critica laten zijn, zonder haar serieus te nemen? Kan ik zijn met al deze gevoelens, zonder ze te willen veranderen? Verrast, door huilbuien, frustratie, angst, vertrouwen, blijdschap...
De worsteling met wel of niet bij je ouders op bezoek, die 'scheurtjes' beginnen te vertonen van contactgebrek... Alle goede adviezen, de onzekerheid over de duur, de toekomst, de contrasten tussen schoonheid, liefde en angst.
Ik weet het niet. Helemaal niet. Even niet.....
En ik merk dat dat oké is. Ik wol, ik doe het huishouden, alles wat moet, de tuin, en verder mag ik wollen, genieten, lezen, helen, en als een kind in de overgave zijn van wat zich aandient. Geen dans, geen spinlessen, alleen virtueel contact, nieuwe manieren van lichaamsbeweging zoeken en ontdekken wat er wél kan!
Soms fijn, soms akelig, en zonder gedachte is het er gewoon allemaal!
Spannend! Ik wens jou, als je dit leest, een hart vol liefde en vertrouwen, en dat je het goed hebt met jezelf! En natuurlijk een gezond lijf ;-)
Heel begrijpelijk, die onzekerheid en zo herkenbaar. Fijn dat je een of meerdere projecten hebt, waar je je op kunt richten. Dat houdt je weg van piekeren. Overigens mag je gewoon ook niets doen, en tegelijkertijd doe je wel iets, namelijk genieten van wat er is...Doe het hoogstnoodzakelijke en spendeer de rest van je tijd aan jezelf, dat is een investering op de langere termijn ! Tegelijkertijd geeft het rust, zo ervaar ik het....
BeantwoordenVerwijderen