De laatste Open Atelier dag was erg gezellig. Koffiemomenten met veel vragen en belangstelling. En 's middags een moeder met dochter, die allebei achter een spinnenwiel terechtkwamen. Als ik het voordoe, ziet het er supereenvoudig uit, dat stimuleert! Toen zelf oefenen, en ineens komt er van alles bij kijken. Dan moet dat hele lijf samenwerken, wil het spinnenwiel veel liever achteruit dan vooruit draaien, wordt de draad dik en stijf, of breekt af... En toch.... deze dames waren razend enthousiast, en vonden het effect dat spinnen op je actieve brein heeft, heel fijn!
Denken is onmogelijk in het begin, alles moet gefocust zijn op die draad, en dat is heel ontspannend onder alle inspanning! Dus ik denk dat er wel zaadjes zijn geplant!
En zoveel enthousiasme ook bij het zien van de strengen wol. Ik word zelf ook altijd heel enthousiast in een wolwinkel, maar het blijft allemaal machinaal spul, waar veel van te koop is. En bij zelfgesponnen wol, zie je iets wat je nog niet eerder hebt gezien. Spannende kleuren en texturen, het prikkelt de zintuigen. Het investeren in leren spinnen vraagt heel wat, het is net als het leren bespelen van een instrument. En uiteindelijk componeer je een stoffelijk resultaat, wat uniek en van jou is en dan ook nog van duurzaam en volledig natuurlijk materiaal.
Dat maakt het ook moeilijk om er afstand van te doen. Bij de meeste WoolLoves, heb ik tijdens het maakproces al in mijn hoofd, dat ik er afstand van zal doen. Soort draagmoederschap. En als de wol gesponnen wordt, mijmer ik over alles wat ik ervan zou kunnen maken. Totdat de wol me als het ware zelf 'vertelt' wat het gaat worden. Erg lastig is het voor mij, om de strengen wol te verkopen. Van A tot Z iets ontwikkelen en maken is veel bevredigender.
Heel soms draai ik de volgorde om en bedenk ik een breisel, en ga daarvoor de wol maken. Zoals de trui van Eric. Dat moest mannelijk en niet te kleurig, beetje neutraal. Shetland wol van de Shetland eilanden, tja, Shetland schaapjes zijn op reis gegaan, all over the world, dus nu is het weer bijzonder om hun wol vanuit oorspronkelijke habitat te voelen. Schitterende naturel kleuren, bruinen, grijzen en roomtinten, mooi! Dus heb ik me rot gesponnen, want ja, het duurt zo lang voor je vier klossen vol hebt, en die dan weer in verschillende combinaties gaat twijnen. En er komt van alles tussendoor, want alleen naturellen, dat gaat niet bij mij, dan moeten er weer kleurtjes worden gesponnen, en zo ben je elke avond zoet!
En nu komt de heerlijke kersttijd er weer aan. Warme avonden met lichtjes, kaarsen, familie, gezelligheid, muziek, rust en dankbaarheid. Elke dag realiseer ik me die ontelbare dingen waarvoor ik zo dankbaar ben. Hoe leuk het leven in de vorm kan zijn, met al zijn mogelijkheden. Beperkt en verwarrend, maar ook zo rijk en waardevol. Een vorm is afgescheiden, en daardoor kan hij andere vormen ervaren. En hoe daarin creativiteit rijkelijk kan stromen, ontmoetingen, verbinding,
zo mooi!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten