Bloed, zweet en tranen, een wezen dat houdt van werken met haar handen met ambachtelijke producten, uren achter een computer om fotoformaten aan te passen zodat WoolLove eindelijk het begeerde platform krijgt. Geweldig dat het universum andere mensen iets prachtigs laat bouwen, waar ik dan mijn heerlijkheden kan showen, net echt! De hyperlink van Hippy Market Ibiza naar WoolLove is:
http://www.hippymarketibiza.com/en/market/women
Mocht je al heel lang nieuwsgierig zijn naar een WoolLove voor om je eigen heerlijke body, of als je eens iets bijzonders en unieks kado wilt geven, wat mij betreft graag! Speciaal voor deze lancering heb ik ook wat garens gekocht, zodat ik wat lichtere katoenen tops kon maken. Niet iedereen raakt geïnspireerd door wol als de lente al zó vroeg intreedt! Natuurlijk is een WoolLove van katoen prettig geprijsd, het is veel minder werk.
Twintig WoolLoves staan nu te pronken, en ik ben erg enthousiast en nieuwsgierig wat dit gaat brengen!
Het 'kunst'-gebeuren voor in oktober heb ik afgeblazen. Er zaten zoveel regeltjes aan verbonden, en het moest op zo'n korte termijn, dat zie ik niet zitten. Het zette me wel aan het nadenken over het concept: kunst.
In mijn iets jongere jaren, was ik op zoek naar mijn bestemming in het leven, we moeten daarin natuurlijk veel te vroeg keuzes maken, weet je op die leeftijd veel wat je talenten zijn! Maar aangezien ik van tekenen en kleur hield, koos ik voor de kunstacademie. Ik genoot van het leeftijdsverschil en de vrijheidsuitingen van de klasgenoten. Er werden allerlei disciplines aangeboden, van filosofie en kunstgeschiedenis tot lijn- en lettertekenen. Dat platte vlak ging me nog wel goed af, maar zodra ik de ruimte in moest, schoot mijn creativiteit hopeloos tekort. De wat oudere studenten konden al veel breder denken, maar mijn braafheid nekte me uiteindelijk: ik was nog te schools en hield me teveel aan de opdrachten. Dat was het einde van de kunstacademie. Het heerlijke was, dat ik die bult ervaring mee kon nemen. Niet alleen leerde ik boekbinden, calligraferen, kaarsrecht lijntjes trekken, maar ook uit mijn comfort zone stappen. En van het brave aquarelleren, kwam later in mijn leven het met acrylverf en een paletmes op een groot doek experimenteren met vorm en textuur. Het pieterpeuterige en perfectionistische priegelen, werd wreed doorkruist met het aanbrengen van dikke substantie waar ik het eindresultaat niet van kon overzien! Het bevordert de zelfreflectie, want het confronteert je behoorlijk met je angsten en beperkende gedachtes.
Dat is wat kunst van mensen vraagt, groei en zelfreflectie. In mijn ogen wordt kunst bepaald door de waarnemer, niet alleen door de kunstenaar. Zonder het verhaal van de waarnemer, de ervaring die teweeggebracht wordt in het systeem ervan, is het een object, punt. Natuurlijk had de kunstenaar zijn eigen ervaring tijdens de creatie, en dat verhaal kan hij mondeling overbrengen, maar de waarnemer bepaalt de waarde van het gemaakte object.
Zijn WoolLoves kunst? Want dat moest ik mezelf natuurlijk afvragen. In mijn beleving is het proces van de beoefening van vormgeving, vanuit de overgave in het moment aan materiaal en vaardigheid, op zich al kunst. Het product dat ontstaat vanuit gerichte aandacht op meerdere vormende processen, uniek in zijn eenvoud, ja, dat is zeker kunst. In mijn geval vanuit alle eenvoud. Want wat ik maak is niet moeilijk. Ik maak het mezelf al moeilijk genoeg in het leven, dus die behoefte was er niet! Maar het is stil en het duurt lang, soms kun je het zelfs saai noemen. Die unieke vorm en kleur die vanuit zo'n natuurlijk product ontstaat via mijn handen, en dan het vormgeven tot iets draagbaars, ik blijf het een wonder vinden. En het ego vindt de term kunstenaar natuurlijk interessant! Maar in essentie ben je een menselijk wezen dat een ding maakt, meer is het niet.
Leuk om te merken hoeveel gedachtes de deelname aan zo'n kunstroute alleen al opriep. Het bracht me weer in een oud patroon. Mijn lijfje had allang gezegd dat ik het niet moest doen, want natuurlijk wil ik lekker met mijn handen in de wolletjes, niet verhandelingen geven over wat voor moois ik maak! Als mensen echt geïnteresseerd zijn, blijft het wel hangen, en gaan ze vanzelf vragen stellen.
Wel heerlijk is het wat een leuke initiatieven zich aandienen, en dat ik alleen maar hoef te kiezen!
En al die heerlijke mensen die ik tegenkom, ik hou ervan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten