Napasen

Dan is Pasen 2014 alweer geschiedenis. Wat een heerlijke lente is het toch, vandaag even een dagje regen, waar de natuur dorstig naar smachtte, alles kleurt fris en lichtgroen, de grond geurt kruidig en zilt. Mijn goede lijfje heeft een buikgriepvirus doorstaan en vrij snel verwerkt, je moet het Universum nooit te ongenuanceerd vragen om wat kilo's minder... Met Pasen weer genoten van hordes familie, ondanks het lawaai dat me altijd wat overvalt, is het toch iets om heel dankbaar voor te zijn, een grote familie. Onvoorwaardelijke liefde en acceptatie, het delen van een kleurrijk verleden vol herinneringen, die je hebben gevormd tot wie je nu bent. Dankbaar ben ik voor mijn verbindingen, voor mijn gezonde lijf, voor de geliefden om me heen en de heerlijke natuur. Met Pasen vier ik van binnen de blijdschap met de geboorte van weer een nieuw jaar van groei en potentie. Ik sta even stil bij het geschenk van het leven op deze groene planeet, waarvan ik steeds dieper besef dat ik haar geheimen nooit zal begrijpen in deze vorm. Het vervult me met ontzag.

Het spinnewiel staat ondertussen niet stil, allerlei naturel kleuren alpaca uit Welsum uit de vachten, blond/camel/wit/lichtbruin/chocolade/grijs/zwart, en lontwol van mengsels schaap en zijde, in inspirerende tinten groen en roze.

Steeds kijk ik nog naar de 'Hippy Market Ibiza', naar nieuwe Stalls, ik vind de sfeer zó leuk!
Kreeg nog geweldige feedback: de natuurlijke foto's van Seamore zijn natuurlijk best mooi, maar ook statisch. Ja, dat is zo, het is gemakkelijk voor mij om alle spullen buiten op de pop te draperen wanneer het mij uitkomt, maar haar bewegingmogelijkheden zijn zeer beperkt! Hoe leuk zou het niet zijn, om een bewegend model te hebben, bijvoorbeeld mezelf! Dat is al een stuk onpraktischer, dan heb ik iemand nodig die foto's maakt, dat vraagt planning en samenwerking.

Natuurlijk heb ik mijn laatste WoolLove, Waves of Gratitude, even getracht te vangen in een live fotosessie. Jee, wat een confrontatie! Ik gebruik niet voor niets het ideale lijf van Seamore! Mijn eigen omvang is behoorlijk wat groter, en ik ben kleiner. Op zich heb ik me verzoend met mijn Rubens-maten, maar dat ik er nou graag mee show.... Mijn hoofd kan het allemaal prima in woorden vatten, maar mijn gevoel is daarin nog heel kwetsbaar, ik voel me niet goed/mooi genoeg om mijn eigen spullen te laten zien. Voor veel vrouwen heel herkenbaar, vrees ik. We vinden elkaar al gauw mooi en goed genoeg, maar naar onszelf zijn we venijnig afkeurend. Ikzelf merk dat, wanneer ik een nieuw mens ontmoet, het hoofd zijn werk wel doet (The nature of the mind is Fear, Doubt and Judgement volgens Brandon Bays), maar dat ik direct doorschakel van het zien met mijn ogen, naar het waarnemen met mijn hart. Dan voel ik die ander meer dan ik hem/haar zie. Want uiteindelijk vind ik de vorm onbelangrijk, er is altijd wel imperfectie in de vorm, en uiteindelijk veroudert en sterft hij. Dat wat altijd is geweest en altijd zal zijn is onveranderlijk omdat het vormloos is, om daar contact mee te maken is heerlijk. Maar mijn oude programmering en conditionering leidt me soms in valkuilen die ik niet zie als ik er al breeduit in lig! Iets in mij houdt van de perfectie van strakke lijnen en contouren, van glad en gaaf, van geometrie en symmetrie. Terwijl dat onmogelijk op mijzelf is toe te passen.

Dus daar sta ik dan, op blote voetjes op ons steigertje, in een vrouwelijke witte outfit, omhuld door 'Waves of  'Gratitude', kwetsbaar voor het oog van de lens. Hoe maak je in Godsnaam vrije, natuurlijke, blije bewegingen met je heerlijke wolletje, als een volleerd model, met de juiste blik, buik een beetje in, gezicht ontspannen (ja, wat een idioot hoog opgetrokken rechterwenkbrauw heb ik als ik onzeker ben, ziet er vréselijk uit!) en SHOOT! Oké, dan de ramen open en een lekker hard Ibiza muziekje op de achtergrond, gewoon dansen en kijken wat dat oplevert.... Vijftig foto's waarvan er misschien vijf wel aardig zijn....
Ik herpak mezelf, alle begin is moeilijk en ik sta open voor tips en trucks, laten we er een uitdaging van maken, en als het helemaal niets wordt heb ik toch altijd Seamore nog....