Wonderland

Ook al kampt mijn lijfje op dit moment met een virus, elk verticaal moment roepen de wolletjes! Wat een prachtige kleuren ontstonden er, en bij iedere vezel wordt het resultaat weer anders. Je bent uren bezig al met al, en dan heb je 200 gram geverfd materiaal. Lijkt nog best veel als je het een beetje uitspreidt, maar dan begin je met spinnen, en is één spoel vol en de helft van het materiaal verdwenen. Manlief kijkt altijd meewarig bij zoveel werk voor zo weinig resultaat, in zijn ogen dan. In mijn ogen zijn het goddelijke wondertjes. Eerst tover ik de kleur in het materiaal, als het nog nat is oogt het niet denderend, maar ziedaar de opgedroogde versie, waarbij ik naarstig help, al wrijvend en knedend, totdat het wonder zich openbaart: steeds helderder worden de kleuren, de foto's zijn maar een flauwe afspiegeling van de daglicht realiteit, de verbazing blijft continu aanwezig. Als ik de wol door mijn vingers naar het spinnewiel zie glijden, waarbij de toch al schitterende kleuren zich nog vermengen tot een nieuwe kleur draad...Jammer dat het voor de stevigheid beter getwijnd kan worden, waarbij het zich weer moet vermengen met een andere kleur en daardoor onherroepelijk optisch van kleur verandert. Maar dan heb ik toch maar al dat genot gehad, met ogen en handen, de verwachting en het resultaat, zo'n mooi spel.

Ik zag een leuke afbeelding met tekst voorbij komen op Facebook: Fuck this world, I am going to Wonderland! Nou, kleurige wol spinnen komt daar heel dichtbij. Het proces van het spinnen, steeds dezelfde handeling met voeten, handen, ogen, brengt je ook in een soort trance toestand, waar je liever in blijft. Wat maakt dat je toch ophoudt, is dat het lichaam uiteindelijk ook weer grotere bewegingen verlangt. Mijn heerlijke Biodanza beweging is er deze week bij ingeschoten, het lijf wilde echt alleen hele kleine bewegingen. En als room op de vla kwam vanochtend het zonnetje, en het bleef best lang. Met aangename temperaturen erbij, diepe zuchten ontlokte dat, welkom Lente, héééél Welkom!