Voor mij is het koffiemoment 's morgens heilig! Niet alleen is koffie (mét een heerlijk koekje) voor mij een drank die enorm veel inspiratie geeft, het is ook een rustmoment op de ochtend. Als au-pair vond ik koffie eigenlijk een asbak-achtig, smerig, bitter goedje. Vooral de expresso. Dezelfde aversie had ik tegen rode wijn. Aangezien het de enige betaalbare consumpties waren op de Parijse terrassen, wende ik er al snel aan. Ook aan koude koffie, je hebt geen idee hoe lang je uit budgettaire overwegingen over een piepklein kopje zwart vocht kunt doen.
Mijn favoriete schrijfplek is een Parijs' terras. Je zit volmaakt alleen op een plek met bruisende bedrijvigheid. Al die levens om je heen, vol gebeurtenissen waarvan je geen weet hebt. Als puber in Nederland had ik een stamcafé, waar ik menig spijbeluurtje doorbracht. In aanleg ben ik nogal braaf en volgzaam, maar de omstandigheden, mijn hartsvriendin die een erg moeilijke thuissituatie had en aan hyperventilatieaanvallen leed, maakten dat ik wende aan het missen van lessen. En als ze toch al half gemist waren, was het beter om de tweede helft in een warm café onder het ´genot´ van een doormelkte en -suikerde koffie vol te maken. Het werd een geliefde gewoonte. Omdat ik heftig reageer op (alles maar ook op) caffeine en nicotine (van het meeroken, helaas toen nog volop in openbare gelegenheden), kreeg ik ooit een indrukwekkende gewaarwording. Ik ervoer dat ik rondliep in mijn eigen lichaam. Ik schreef op wat ik allemaal zag en voelde, een bizar relaas.
Tja, koffie...Toen ik een paar jaar in Frankrijk woonde, waren de koffiemomenten mijn linkjes met Nederland. Ik was veel alleen, alle buren werkten overdag, en de enige huismoeder-buurvrouw dronk geen koffie om 10 uur, rare gewoonte, nooit van gehoord! Dus maakte ik ritueel en uitgebreid koffie op steeds andere manieren, ik probeerde van alles uit, serveerde het chique voor mezelf in steeds andere kopjes en glazen, liefst buiten. Twee kopjes, met opgeschuimde melk én een koekje. Meewarig schuddende hoofden achter het glas aan de overkant, buiten koffie op dit tijdstip, ils sont fous les Hollandais! De opkomende inspiratie vond een vorm in schrijven, schilderen, koken en dingen bedenken. Dit was het pre-wol-tijdperk welteverstaan. Nu deel ik nog steeds kostbare koffiemomenten met mijn gezin op zondag, met mijn geliefde mama op de meeste donderdagen als ze in Nederland is, en met mijn lieve paps na gezellige diners. Ook bij de schoonfamilie zijn er warme koffiemomenten, evenals op mijn werk bij de biologische supermarkt Eko Plaza. Daar gaat het tussen de bedrijven door, maar altijd hele speciale koffie. En na het dansen op vrijdag morgen zitten we heerlijk met de groep bijeen, en in grote verbondenheid delen we koffie, koekjes en verhalen. Ik hou van Holland...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten