Als de zon weer flink schijnt, zoals nu, haal ik mijn kristallen bol te voorschijn. Natuurlijk heb ik lang rood haar, en voer ik allerlei rituelen uit, maar dat bedoel ik nu niet. Ik heb ontdekt dat je met zo'n bol leer kunt graveren. Ideaal voor mijn labels. Want die moesten natuurlijk ook bijzonder zijn. Na veel oefenen, 't is niet niks om een zware (8 cm) bol, dusdanig boven een lap leer te manouevreren dat je precies het brandpunt treft, niet te lang op dezelfde plek, dan brand je door het leer heen, en mooie letters vormt. Wat ook niet erg prettig is, is de vrij lange blindheid die erop volgt. Tja, je moet er wat voor over hebben. Het zonlicht dat via het prisma van de bol op het leer schrijft, is van een lichtintensiteit, die onze ogen niet verdragen. Toen de eerste euforie van mijn nieuwe ontdekking iets geluwd was, begon ik toch wel heel lastig te vinden om de hele dag een blinde vlek te hebben. Dat kon niet goed zijn. Door een DVD kijken leek geweldig, maar je verliest teveel zicht. Nu doe ik het maar kort, door een dubbele zonnebril, en dat veroorzaakt een acceptabele periode van slecht zicht. De leren lapjes verzamel ik al jaren, allerlei mensen scoren ook leer voor mij. Oude jurken, jassen, rokjes, zeer welkom. Ik knip na het graveren de labels uit, en naai ze met de hand met zeer stevig garen, een overblijfsel uit de periode dat ik antroposofische poppen naaide voor mijn kids. De ooglijn van zo'n knuffelmormeltje moet je keihard aantrekken, daar is een powerful draadje voor nodig! Dat is de finishing touch van een werkstuk. Je kunt overigens ook heel prima op hout (stokken, stukken drijfhout, schors) graveren met zo'n bol. Ik geef toe dat je wel enige vaardigheid moet ontwikkelen om te 'schrijven' met een dikke bol in plaats van de ons vertrouwde pen. Ik heb aan mijn korte periode op de kunstacademie veel vaardigheden op schrijfgebied te danken. Het eeuwige lijntekenen, dat me toen zo saai en nutteloos leek, de vouwvaardigheden en het lettertekenen, eigenlijk zou ieder mens deze dingen moeten oefenen in zijn jeugd in plaats van ingewikkelde berekeningen proberen te maken als dat je niet ligt. Gelukkig zijn er langzaam impulsen in de onderwijssfeer die uitgaan van de individuele kwaliteiten van een kind in plaats van het keurslijf vanwaaruit nu onze conditionering grotendeels wordt vormgegeven. Ik was al dolblij met de Vrije School, waar met HOOFD-HART-HANDEN wordt gewerkt, en niet alleen vanuit dat eerste!
Vandaag lijkt het weer een label-dag te worden....en inmiddels beschrijf ik ook af en toe mijn leren lapjes, het aantal zon-uren in Nederland houdt niet over en mijn ogen zijn toch wel heilig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten